DHKP-C: "ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!"

Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα

 

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ο ΜΑΧΙΡ ΤΣΑΙΑΝ  ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ KIZILDERE!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ

 Μεταξύ 30 Μάρτιου και 17 Απριλίου είναι οι μέρες των μαρτύρων της επανάστασης και η γιορτή της ίδρυσης του κόμματος. Το κόμμα μας  DHKP-C (Επαναστατικό λαϊκό απελευθερωτικό κόμμα-μέτωπο) ιδρύθηκε στις 30 Μάρτιου του 1994. Η ιστορία του κόμματος μας προέρχεται από το THKP-C (Επαναστατικό λαϊκό απελευθερωτικό κόμμα-μέτωπο της Τουρκιάς), κόμμα που ιδρύθηκε  τον Δεκέμβριο του 1970 με την ηγεσία του Μαχιρ Τσαϊαν.  Αυτοί ξεκίνησαν τον αγώνα με  στόχο την  επανάσταση σε μια νέο αποικιοκρατική  χωρά που ήταν εξαρτημένη από στον ιμπεριαλισμό. Ξεκίνησαν τον ένοπλο αγώνα. Οδηγητής τους ήταν ο Μαρξισμός και ο Λενινισμός. Με τη θεωρία του Μαρξισμού- Λενινισμού  έχουν κάνει ανάλυση της χώρας και έχουν περιγράψει τη στρατηγική της επανάστασης.

Η ίδρυση του THKP-C (Επαναστατικό λαϊκό απελευθερωτικό κόμμα-μέτωπο της Τουρκιάς) και το ξεκίνημα του ένοπλου αγώνα είναι ο πρώτος πόλεμος κι η πρόκληση κατά των ιμπεριαλιστών της Μικράς Ασίας.Το THKP-C (Επαναστατικό λαϊκό απελευθερωτικό κόμμα-μέτωπο της Τουρκιάς) είναι ο πρωτοπόρος  της εξέγερσης κατά του ιμπεριαλισμού, του καθεστώτος και του κράτους της ολιγαρχίας.

Το THKP-C είναι σταθμός, είναι το σημείο καμπής για την επανάσταση στην Τουρκία   επειδή  άνοιξετο δρόμο του ένοπλου αγώνα. Αυτός ο δρόμος  ήταν εντελώς διαχωρισμένος από το ρεβιζιονισμό και ρεφορμισμό. Στις 30 Μάρτιου του 1972 στην περιοχή KIZILDERE  δολοφονήθηκαν ο Μαχιρ Τσαϊαν και άλλοι  εννέα  σύντροφοι του.  Το THKP-C ως οργάνωση εξοντώθηκε. Άλλα η στρατηγική που περίεγραψαν έμεινε για πάντα. Την κληρονομία του THKP-C την παρέλαβε το «Νέοι Μέτωπο» και  ο Ντορσουν Καρατας ο οποιος ήταν ο ηγέτης αυτού του κινήματος . Ο Καρατας και τα άλλα μελή του κόμματός μας προέρχονται από αυτήν ιστορία. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας εδώ και 42 χρόνια .Mεσα σε αυτά τα χρόνια από την οργάνωση  με την ονομασία  Επαναστατική Αριστερά (Devrimci Sol) έως  στην ίδρυση του κόμματος  DHKP-C έχουμε θυσιάσει πολλά και με αποφασιστικότητα συνεχίζουμε τον αγώνα της επανάστασης. Ο Μαχιρ Τσαϊαν και οι σύντροφοί του όταν τους πολιορκούσαν φώναζαν τα συνθήματα «εμείς δεν ήρθαμε για να γυρίσουμε πίσω,  ήρθαμε για να πεθάνουμε εδώ»  ΅΅Το σύνθημα αυτό ακολουθούμε εμείς.

Οι ιμπεριαλιστές και οι υπηρέτες τους όταν τους δολοφόνησαν έλπιζαν με αυτό το τρόπο να σβήσουν την ελπίδα της επανάστασης στην Τουρκία. Άλλα αυτό ήταν το σφάλμα τους. Παρ ότι  εξόντωσαν το THKP-C  ως οργάνωση δεν μπόρεσαν να σβήσουν την κληρονομιά που έμεινε από αυτούς.  Στην ταξική πάλη δεν έχει πάντα σημασία εάν ύπαρξεις ή δεν ύπαρξεις ως μια οργανωμένη δομή. Αυτό δείχνει και η αντίσταση  του Kızıldere!  Μετά από την αντίσταση στο Kızıldere  παρά πολύ νέοι από όλη την χωρά  με το σύνθημα ΅΅ο δρόμος μας είναι ο δρόμος του Μ. Τσαϊαν΅΅ συνέχισαν τον αγώνα. Τότε κάποιοι είδαν  μόνο την δολοφονία των αγωνιστών αλλά όχι την αντίσταση τους.  Και αυτοί έκαναν μεγάλα λάθη με αυτήν την οπτική. Επειδή αυτοί πέθαναν αλλά δεν ηττήθηκαν. Στην ταξική πάλη ο θάνατος δεν είναι εάν πεθάνεις  φυσιογνωμικά , ο θάνατος είναι  εάν εγκαταλείπεις τις ιδέες και την πίστη σου. Εάν εγκαταλείπεις την ιστορία και τις άξιες σου. Αυτοί δεν παραδόθηκαν.  Πέθαναν ηρωικά  και μας άφησαν μεγάλη κληρονομία. Για αυτό το λόγο δεν ηττήθηκαν και για αυτό το λόγο  η αντίσταση του Kızıldere ήταν μια μεγάλη νίκη. Το δείχνει και αυτό το απόσπασμα από μια ομιλία του  Μαχιρ Τσαϊαν “Πρέπει να δημιουργήσουμε  παράδοση αντίστασης . Σε αυτήν την αντίσταση μπορεί περισσότεροι από μας  ή   ίσως όλοι μας να πεθάνουμε άλλα θα αφήσουμε σε νέες γενιές μια παράδοση αντίστασης,”

Την παράδοση αυτή εμείς τη συνεχίζουμε.

Κατά την χούντα της 12 Σεπτεμβρίου του 1980 αντισταθήκαμε με το σύνθημα  “ η αμερικανική χούντα δεν μπορεί να νικήσει 45 εκατομμύρια λαό.”  Ούτε με τα βασανιστήρια της χούντας μπόρεσαν να μας υποτάξουν. Το 1984 οι πολιτικοί κρατούμενοι δεν παραδόθηκαν. Στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου 3 σύντροφοι μας έπεσαν μάρτυρες .

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!

Μετά τη χούντα με τις ¨αποφάσεις της προόδου του 1990¨  (οι αποφάσεις της

Επαναστατικής Αριστεράς –Devrimci Sol- για το προόδου του αγώνα) ξεκινήσαμε τον ένοπλο αγώνα πάλι. Έχουμε χτυπήσει τους ιμπεριαλιστές τους συνεργάτες τους.

Τη δεκαετία του ΄90 σε όλο τον κόσμο ήταν τα χρόνια της αντεπαναστατικής εποχής και είχε καταρρεύσει το σοσιαλιστικό σύστημα. Διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, είχαν πέσει οι λαϊκές εξουσίες στην δυτική Ευρώπη με τα αντεπαναστατικά πραξικοπήματα και με την στήριξη του ιμπεριαλισμού. Σε διαφορές περιοχές του κόσμου τα απελευθερωτικά, επαναστατικά κινήματα παράτησαν το σοσιαλισμό και σταμάτησαν τον ένοπλο αγώνα.

Σε αυτό το κλίμα εμείς υποστηρίζοντας ότι ¨ τα προβλήματα του σοσιαλισμού θα λυθούν πάλι μες το σοσιαλισμό¨ πήραμε έντονη θέση ενάντια  στα αντεπαναστατικά κινήματα. Αυτή ήταν αυτή η θέση μας από τη μια πλευρά και από την άλλη η θέση μας ήταν να κρατάμε  ψηλά την σημαία του σοσιαλισμού και εάν ακόμα θα μείνουμε μονοι μας  να χτυπάμε τον ιμπεριαλισμό. Βεβαία αυτό είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες θυσίες και εμείς είχαμε αποτολμήσει αυτές τις θυσίες. Η σφαγή που πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1991 ήταν η μεγαλύτερη σφαγή  με την στήριξη των Αμερικανών μετά την χούντα. Σε αυτήν την σφαγή χάσαμε 14 συντρόφους.

Αλλα επιμέναμε στον ένοπλο αγώνα. Δεν επιστρέψαμε από το δρόμο μας.  Στις 16-17 Απριλίου του 1992 στην Κωνσταντινούπολη στη γειτονιά Çiftehavuzlar οι σύντροφοί μας διεκδίκησαν τις επαναστατικές ιδέες και το σοσιαλισμό με αποκορύφωμα της αντίστασης. Τα ηγετικά στελέχη, τα στελέχη και οι πολεμιστές  μας παρ’ ότι βρίσκονταν υπό πολιορκία συνέχισαν την ένοπλη σύγκρουση και στο χώρο που έπεσαν μάρτυρες άνοιξαν την σημαία του σοσιαλισμού, το σφυροδρέπανο. Για αυτό το λόγο αυτή η αντίσταση δεν ήταν μια απλή σύγκρουση. Σε μια τέτοια εποχή ήταν ένα σημαντικό οδόφραγμα κατά του αντεπαναστατικού κλίματος.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ- ΜΕΤΩΠΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ  ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Είχαμε εύθυνες  για τους λαούς και την πατρίδα μας. Το είχαμε υποσχεθεί στους μάρτυρες μας οι όποιοι έγραψαν ιστορία με το αίμα τους. Για αυτό στις 30 Μάρτιου του 1994 ιδρύσαμε το κόμμα το DHKP-C (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο) και το κόμμα αυτό ήταν πρωτοπόρος για την επανάσταση της Τουρκίας.

Το Κόμμα σημαίνει επίμονη. Το Κόμμα είναι το εναλλακτικό πρότυπο ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε ένα κόσμο που οι ιμπεριαλιστές με την ονομασία της  ¨παγκοσμιοποίησης ¨  προσπαθούν να κυριαρχήσουν παντού. Το Κόμμα είναι στόχος της λαϊκής εξουσίας. Το Κόμμα είναι να σηκώνεσαι όρθιος με πιο μεγάλη δύναμη  μετά τα επαναλαμβανόμενα λόγια της ολιγαρχίας  ¨ τους έχουμε σβήσει ¨. Η ίδρυση του κόμματος ήταν η έντονη απάντηση κατά της ολιγαρχίας της Τουρκίας. Παρ’ όλες τις  πολιορκίες του ιμπεριαλισμού ήταν παρά πολύ δυνατή η ιδεολογική απάντηση και ένα πολύ δυνατό βήμα

ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΜΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Στην αρχή της δεκαετίας του 2000 για να διαλυθεί το ένοπλο αγώνα το φλέγον θέμα της εξουσίας  ήταν τα λευκά κελία τύπου F. Η πολιτική της  απομόνωσης ήταν μια παγκόσμια επίθεση κατά  όλων των  λαών του κόσμου,  ήταν ένας τρόπος επίθεσης για να παραδίνονται οι χώρες και οι οργανώσεις που αντιστέκονται κατά του ιμπεριαλισμού.  Στην χωρά μας  τα λευκά κελία τύπου F ήταν ένα κομμάτι αυτής της παγκόσμιας πολίτικης. Οι ιμπεριαλιστές ήθελαν να σβήσουν την ελπίδα της αντίστασης των λαών του κόσμου με την πολιτική της απομόνωσης και ήθελαν να κυριαρχήσει παντού η σκέψη ότι ¨ καμία δύναμη δεν μπορεί να αντισταθεί κατά των ιμπεριαλιστών ¨.

Ο στόχος  τους με τα λευκά κελία τύπου F, ήταν η πολιτική εξόντωση. Ήθελαν οι αγωνιστές  να παραδώσουν τα μυαλά τους,  τις σκέψεις  τους. Ήθελαν να διαλυθούν οι οργανώσεις μας. Άλλα δεν κατάφεραν. Με τη μεγάλη αντίσταση (απεργία πείνας μέχρι θανάτου που διήρκησε 7 χρόνια με 122 μάρτυρες) τους δείξαμε ότι δεν θα δεχτούμε τις σκέψεις και το τρόπο ζωής τους. Τους δείξαμε ότι οι λαοί μπορούν να αντιστέκονται κατά των ιμπεριαλιστών και των ολιγαρχιών με όλες τις  μεθόδους και τρόπους. Με τη μεγάλη αυτή αντίσταση ανατρέψαμε το παιχνίδι δημοκρατίας  της  Ε.Ε και των ΗΠΑ. Αναστήθηκε η προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών που συνεχίζουν εδώ και δεκάδες χρόνια ότι ¨πέθανε ο σοσιαλισμός και καμία ιδέα, δεν έχει αξία για να πεθάνεις για αυτήν.¨ Απέναντι στήν εγωιστική, διεφθαρμένη, χαραμοφάγικη κουλτούρα των καπιταλιστών , απέναντι στο διεφθαρμένο ηθικό τους αναδημιουργήσαμε  το νέο τύπο άνθρωπο. Δείξαμε στους λαούς ότι  μπορούμε να αντισταθούμε  και ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές  εκτός από αυτήν. Η νίκη της αντίστασης δεν μπορεί να περιοριστεί σε με ημερομηνία «σήμερα ή αύριο».  Η νίκη των λαών της γης μπορεί να χρειαστεί δεκάδες χρόνια και ακόμα και σήμερα μαθαίνουμε από τη μεγάλη ιστορία των λαών.

Η ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Η ιστορία μας έδειξε επανειλημμένες φορές  ότι ο μονός  δρόμος της απελευθέρωσης των λαών είναι ο σοσιαλισμός.  Οι ιμπεριαλιστές έκτος από τη φτώχεια, την πείνα και τις σφαγές δεν μπορούν να δώσουν στους λαούς  τίποτα. Μέτα την κατάρρευση του  σοσιαλιστικού  συστήματος δεκάδες χώρες από την Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια, από τον Καύκασο μέχρι την Αφρική λεηλατήθηκαν  από τους ιμπεριαλιστές. Πραγματοποιήθηκαν εισβολές σε χώρες που δεν δεχτήκαν τις εντολές τους. Σε αυτές τις χώρες θέλουν να  γκρεμίσουν τις εξουσίες και να επαναφέρουν τις κυβερνήσεις προδοσίας.   Στη Μέση Ανατολή στο όνομα της ¨ειρήνης¨, της ¨δημοκρατίας¨ και της  «ελευθερίας»  όλα αυτά γίνονται και παρουσιάζονται ως «επανάσταση». Η θέση μας είναι ξεκάθαρη ενάντια σε όλα αυτά. Είμαστε αντίθετοι σε όλες τις πολιτικές που υπηρετούν τους ιμπεριαλιστές . Είμαστε και θα είμαστε πάντα μαζί με όλους αυτούς που δεν παραδίνονται, με αυτούς που αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστές.

ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Όλα αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή δεν είναι επανάσταση.  Η επανάσταση δεν πραγματοποιείται με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών. Εάν υπάρχουν ιμπεριαλιστικές  δυνάμεις κάπου, εκεί  πουθενά δεν υπάρχει απελευθέρωση . Υπάρχουν μόνο πείνα, φτώχεια  και σφαγές. Όλες οι εξελίξεις στην ιστορία μας διδάσκουν για άλλη μια φορά ότι ο μόνος απελευθερωτικός δρόμος είναι ο σοσιαλισμός. Για να πραγματοποιηθεί ο σοσιαλισμός χρειάζεται επανάσταση. Η επανάσταση έρχεται με τον πόλεμο κατά των ιμπεριαλιστών και των συνεργατών του όχι με την συμβιβασμό. Με στόχο το σοσιαλισμό για να πραγματοποιήσουμε την επανάσταση αγωνιζόμαστε εδώ και 42 χρόνια. Στις ημέρες που τιμάμε τους μάρτυρές μας και γιορτάζουμε την ίδρυση του κόμματος, στις 30 Μαρτίου -17 Απριλίου ορκιζόμαστε για άλλη μια φορά ότι δεν θα επιστρέψουμε από το δρόμο μας όποιο και να είναι το κόστος του να πολεμήσουμε για τον σοσιαλισμό και την απελευθέρωση. Στους λαούς της Τουρκίας και στους λαούς του κόσμου να δώσουμε το δώρο την αντι ιμπεριαλιστική και αντι ολιγαρχική επανάσταση.

KIZILDERE ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΟΣ , Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ  ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!

Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό  Κόμμα

Ανακοίνωση:45   22 Μαρτίου 2012 http://oagonas.blogspot.gr/2012/05/blog-post_09.html